Venecija nije samo grad kanala već i čudesnih palata. Naravno, najpoznatija je Duždeva palata u gotsko-venecijanskom stilu, koja se nalazi tik kraj Crkve Svetog Marka, na glavnom gradskom trgu.
Dok su mnoge od venecijanskih palata još uvek u privatnom vlasništvu, troškovi održavanja u gradu sa izazovnim okruženjem, primorali su mnoge porodice da tokom poslednja dva veka prodaju svoje domove predaka, poklone ih gradu ili ih delimično pretvore u prostor u kom može da se održava niz kulturnih manifestacija.
Neke od ovih palata, koje su sada u vlasništvu banaka ili škola, nisu otvorene za javnost. Ostale, uključujući Ca Pesaro, Ca D’Oro i Palazzo Grassi, pretvorene su u sjajne muzeje umetnosti – ili čak u hotele, poput nedavne transformacije palate Palazzo Coccina Tiepolo Papadopoli u Resort Aman. Ali ostalo je pregršt palata koje su pažljivo sačuvane i pružaju insajderski pogled na to kako su zapaženi Venecijanci živeli od 17. do 20. veka.
Palata Ca Rezzonico – biser iz 18. veka
Nijedno hodočašće po palatama Venecije ne bi bilo potpuno bez posete palati Ca Rezzonico. Jedna od najglamuroznijih baroknih palata Venecije, slavi mletački ukus i stil 18. veka u svoj njegovoj slavi i prekomernosti. Porodica Rezzonico, poreklom iz Lombardije, kupila je palatu sredinom 18. veka te angažovala najbolje umetnike iz tog perioda da je ukrase.
Palata predstavlja venecijanski dekor u svom maksimumu – s raskošnom velikom balskom dvoranom, freskama Đambatiste Tijepola i Pjetra Viskontija, retkim flamanskim tapiserijama i ukrašenim pozlaćenim nameštajem – čak postoji i prestona soba, kako kažu, pogodna za kralja (ili kraljicu). Ovde su takođe u jednom periodu živeli pesnik Robert Brovning i kompozitor Kol Porter.
Palazzo Grimani – renesansna lepotica
Dom bivšeg dužda Antonija Grimanija, otvoren je za javnost tek od 2008. Palata je postala obavezna stanica na Velikoj turi (Grand Tour) tokom 1800-ih, zahvaljujući bogatoj kolekciji antičkih grčkih i rimskih artefakata, zajedno sa delima glavnih majstora umetnosti kao što su Ticijan, Tintoreto i Veroneze.
Izvrsna renesansna struktura u gradu kojim dominira gotička arhitektura, uključuje manirističke freske, složene lajsne i malterisane radove, zajedno sa sobom La Tribuna, koja je ukrašena arhitektonskim ukrasima. Tu je i Sala ai Fogliami ili Soba za lišće, poznata po svojim naturalističkim motivima. Danas u palati postoje i eksponati savremene umetnosti.
Palazzo Fortuni
Marijano Fortuni, genijalni inovator čiji su talenti obuhvatili mnoga polja – među njima pozorišnu scenografiju, modu i rasvetu, krajem 19. veka preselio se u Veneciju iz rodne Španije. Velika neogotička palata u distriktu Campo San Beneto, u kojoj su živeli Fortuni i njegova supruga Henriet, poznata krojačica, takođe je bila njegov atelje i dizajnerski studio.
Fortuni je odvojio brojne prostorije za svoje nebrojene inicijative i za umetničke kolekcije koje bi mu poslužile kao inspiracija za njegove projekte. Na prvom spratu palate, koju je Fortunijeva supruga 1956. godine poklonila gradu Venecije, naći ćete salon koji prikazuje njegova dela, dok se na drugom, u biblioteci često održavaju izložbe savremene umetnosti. U palati se nalazi oko 150 Fortunijevih slika, zajedno sa kolekcijom njegovih tkanina, uključujući uzorke njegovih svetski poznatih plisiranih tkanina, čija tehnika ostaje tajna do dana današnjeg.
Palazzo Cini
Ova palata pre nego što je pretvorena u muzej je bila u vlasništvu grofa Vitorija Ćinija, političara, biznismena i istaknutog kolekcionara umetničkih dela. Palata pruža redak uvid u životne stilove aristokratske venecijanske porodice u prilično novim vremenima (s obzirom na dugu istoriju grada), zapravo u 20. veku. Ćini je sarađivao sa najboljim umetničkim stručnjacima svog perioda, poput Bernarda Berensona. Upravo on je pomogao grofu da sakupi svoje obimne kolekcije, koje sadrže remek-dela likovne umetnosti, retke slonovače, porcelan i nameštaj.
U dnevnim boravcima na prvom spratu pronaći ćete renesansnu sobu, nekadašnji Ćinijev salon, sa Botičelijevom slikom Presuda Pariza, te sliku Madone i deteta od Pjera dela Franćeska. Trpezarija ovalnog oblika bila je relativno kasno dizajnirana, pedesetih godina 20. veka za prikazivanje venecijanskog posuđa i porcelanskih dela porodice Ćini, koje je napravila renomirana firma Kozi (Cozzi). Pored trpezarije tu je i soba Poliptih u kojoj ćete pronaći slike iz rane renesanse i dve oltarne slike. Drugi sprat palate je pretvoren u izložbeni prostor.
Palazzo Mocenigo
Sedam venecijanskih duždova poteklo je od moćnog klana Mocenigo, koji je vladao gradom od 1414. do 1778. Porodičnu palatu u gotičkom stilu Veneciji je poklonio kasniji potomak Alvize Nikolo Močenigo. Otvorena je kao muzej kuće 1985. godine, nudeći ne samo pogled na to kako su Močenigovi živeli i zabavljali se, već i kako su se venecijanski muškarci i žene oblačili tokom 17. i 18. veka.
Naći ćete lepo uređene sobe sa klavirom, alegorijskim freskama koje slave Močenigo brakove; nameštaj iz 1700-ih i 1800-ih; porodične portrete i retki luster Đuzepea Briatija, jednog od najslavnijih venecijanskih majstora stakla.
Porodična odeća sa bogato vezenim tkaninama i retkim svilenim momentima izložena je na manekenkama u raznim prostorijama, zajedno sa uzorcima tkaninama. Neki modeli datiraju iz 13. i 14. veka, i deo su muzejskog Centra za proučavanje istorije tkanina i kostima. Samo pet soba palate posvećeno je razvoju parfema u Veneciji.
Palazzo Querini Stampalia
Grof Đovani Kverini Stampalia, poslednji potomak istorijske venecijanske porodice iz srednjeg veka, ostavio je palatu i bogatu kolekciju slika gradu kada je umro 1869. Dnevni prostori porodice su dobro održavani, sa nizom stilova nameštaja koji predstavljaju značajne trendovi dekorativne umetnosti tokom istorije Mletačke Republike. Đovanijev otac, Alvize, bio je ambasador Mletačke republike u Parizu; dok je u Francuskoj iz Sevra naručio poseban set posuđa, čiji je deo izložen u trpezariji palate.
(travelmagazine/pixabay/instagram)
#NajlepšePalate #Palate #Venecija #PRessSerbia #PRessSrbija
Нема коментара:
Постави коментар